உன்னையே சுற்றி வருகின்றன
மின்மினி பூச்சிகள் சிறைபடுத்திய
தன் இனத்தை திருப்பித்தர வேண்டி
உன் இதழ்களை பார்த்த பிறகு
மலர்ந்தவுடன் உதிர்த்து விடுகின்றன
ரோஜாக்கள்
உனது இதழ்கள் வேண்டி
உன் கன்னங்கள் பார்த்த பிறகு
வடிவம் மாறிப்போகின்றன
மாங்கனிகள்
உனது கன்னங்கள் வேண்டி
உன் விரல்கள் பார்த்த பிறகு
மீட்ட சொல்லி அழைக்கிறது
வீணை
உன் தொடுதல் வேண்டி
உன் பாதங்கள் பார்த்த பிறகு
இறங்கத் துடிக்கிறன
பனித்துளிகள்
மென்மையான இடம் வேண்டி
உன் செவிகள் பார்த்த பிறகு
வெக்கி தலை குனித்து
கேள்விக்குறியாகிறது
ஆச்சர்யக்குறி(!?)
உன் இடையில் தவழும்
கைப்பைக்குக் கூட கர்வம்
உன் இடையில் தவழ்வதால்
அக்றினைகளே ஆசைப்படும் பொழுது
நான் மட்டும் என்ன
விதி விலக்கா?
-இளயுகன்
No comments:
Post a Comment